Η επιφάνειά της Ίου εκτιμάται στα 107,8 τ.χλμ. ενώ έχει μήκος ακτών 87 χιλιόμετρα. Βρίσκεται ανάμεσα στη Νάξο, τη Σίκινο και τη Θήρα. Οι σημαντικότεροι όρμοι του νησιού είναι ο Γιαλός, ο Μυλοπότας και το Μαγγανάρι.
Η Ίος απέχει 111 ν.μ. απο το λιμάνι του Πειραιά, 72 ν.μ. απο το Ηράκλειο και 55 ν.μ. απο το λιμάνι της Ερμούπολης, που είναι η διοικητική έδρα του νομού Κυκλαδων.
Η πιο πολυσύχναστη παραλία του νησιού είναι ο Μυλοπότας, ο οποίος βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από την Χώρα, ενώ άλλες ωραίες παραλίες είναι το Μαγγανάρι, ο Γιαλός, το Κολιτσάνι και η Αγία Θεοδότη.Εκτός απο τη Χώρα αλλοί οικισμοί στο νησί είναι οι παραθαλάσσιοι Όρμος, Ψάθη, Αγία Θεοδότη, Μυλοπότας, το απομακρισμένο Μαγγανάρι και ο Επάνω Κάμπος που βρίσκεται στο εσωτερικό της Ίου.Αρχικά η Ίος φαίνεται πως κατοικήθηκε απο τους Κάρες και αργότερα τους Μινωίτες, τους Αχαιούς και τους Φοίνικες οι οποίοι όμως αποχώρησαν απο το νησί. Κατά τον 10ο π.Χ. αιώνα οι Ίωνες καταλαμβάνουν το νησί. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο στην Ίο, την πατρίδα της μητέρας του, θάφτηκε ο Όμηρος.
Αργότερα η Ίος προσχώρησε στην Αθηναïκή Συμμαχία και στη συνέχεια πέρασε στην κυριαρχία των Μακεδόνων και των διαδόχων τους.
Κατά τη διάρκεια της επικυριαρχίας της Ρώμης και του Βυζαντίου το νησί περνά στην αφάνεια και μαστίζεται απο πειρατικές επιδρομές. Το 1207 η Ίος περνάει στην επικυριαρχία του Μάρκου Σανούδου και το 1269 επανέρχεται στους Βυζαντινούς για να ακολουθήσει νέα περίοδος Ενετοκρατίας απο το 1296 έως το 1537 όταν και κατελήφθη απο τους Τούρκους. Στις αρχές του 15ου αιώνα ο Μάρκος Κρίσπος εποίκησε το νησί με Αλβανούς λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Ίος αποτέλεσε άντρο Γάλλων πειρατών οι οποίοι μάλιστα το 1668 στην θαλάσσια περιοχή Μπουρλότο νίκησαν τον τουρκικό στόλο.Ο Τουρνεφόρ αναφέρει αναφέρει το 1700 πως στο νησί κατοικούσαν εκτός των Ελλήνων αρκετοί Αλβανοί ή Αρβανίτες (απόγονοι εποίκων του 1579) και ξένοι πειρατές.
Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 συμμετείχε ενεργά και η Ίος,η οποία μάλιστα ήταν πατρίδα του Φιλικού Σπύρου Βαλέτα.www.wikipedia.org
Η Ίος απέχει 111 ν.μ. απο το λιμάνι του Πειραιά, 72 ν.μ. απο το Ηράκλειο και 55 ν.μ. απο το λιμάνι της Ερμούπολης, που είναι η διοικητική έδρα του νομού Κυκλαδων.
Η πιο πολυσύχναστη παραλία του νησιού είναι ο Μυλοπότας, ο οποίος βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από την Χώρα, ενώ άλλες ωραίες παραλίες είναι το Μαγγανάρι, ο Γιαλός, το Κολιτσάνι και η Αγία Θεοδότη.Εκτός απο τη Χώρα αλλοί οικισμοί στο νησί είναι οι παραθαλάσσιοι Όρμος, Ψάθη, Αγία Θεοδότη, Μυλοπότας, το απομακρισμένο Μαγγανάρι και ο Επάνω Κάμπος που βρίσκεται στο εσωτερικό της Ίου.Αρχικά η Ίος φαίνεται πως κατοικήθηκε απο τους Κάρες και αργότερα τους Μινωίτες, τους Αχαιούς και τους Φοίνικες οι οποίοι όμως αποχώρησαν απο το νησί. Κατά τον 10ο π.Χ. αιώνα οι Ίωνες καταλαμβάνουν το νησί. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο στην Ίο, την πατρίδα της μητέρας του, θάφτηκε ο Όμηρος.
Αργότερα η Ίος προσχώρησε στην Αθηναïκή Συμμαχία και στη συνέχεια πέρασε στην κυριαρχία των Μακεδόνων και των διαδόχων τους.
Κατά τη διάρκεια της επικυριαρχίας της Ρώμης και του Βυζαντίου το νησί περνά στην αφάνεια και μαστίζεται απο πειρατικές επιδρομές. Το 1207 η Ίος περνάει στην επικυριαρχία του Μάρκου Σανούδου και το 1269 επανέρχεται στους Βυζαντινούς για να ακολουθήσει νέα περίοδος Ενετοκρατίας απο το 1296 έως το 1537 όταν και κατελήφθη απο τους Τούρκους. Στις αρχές του 15ου αιώνα ο Μάρκος Κρίσπος εποίκησε το νησί με Αλβανούς λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Ίος αποτέλεσε άντρο Γάλλων πειρατών οι οποίοι μάλιστα το 1668 στην θαλάσσια περιοχή Μπουρλότο νίκησαν τον τουρκικό στόλο.Ο Τουρνεφόρ αναφέρει αναφέρει το 1700 πως στο νησί κατοικούσαν εκτός των Ελλήνων αρκετοί Αλβανοί ή Αρβανίτες (απόγονοι εποίκων του 1579) και ξένοι πειρατές.
Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 συμμετείχε ενεργά και η Ίος,η οποία μάλιστα ήταν πατρίδα του Φιλικού Σπύρου Βαλέτα.www.wikipedia.org
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου